Жена која двапати избегала од Северна Кореја храбро зборува за своите застрашувачки искуства.

Џихјун зборуваше за нејзините искуства со напуштање на комунистичката земја и работите што требала да ги помине во потрага по подобар живот.

Дискутирајќи за гладот ​​во Северна Кореја што започна во 1994 година, Џихјун објасни дека го изгубила чичко си од глад.

 

Подоцна, нејзиниот татко бил жртва на истата судбина, но пред неговата смрт, тој и рекол на својата ќерка да го земе нејзиниот помлад брат и да ја напушти Северна Кореја.

Џихјун морала да го остави својот татко што умирал и, до денес, таа не знае точно кога тој почина и каде бил погребан.

Почитувајќи ја последната желба на нејзиниот татко, Џихјун и нејзиниот брат среде ноќ се сретнале на границата на Северна Кореја и Кина за да преминат. Двојката била на половина пат преку реката лоцирана во близина на границата кога слушнале истрели од огнено оружје зад нив, но успеале да побегнат и да тропнат на вратата од една куќа за помош.

Лицето кое ја поседувало куќата ја предупредило Џихјун дека треба да се омажи за Кинез за да може безбедно да остане во земјата, во спротивно, таа ќе биде вратена во Северна Кореја. Братот на Џихјун брзо потоа бил фатен и вратен во нивната матична земја. Таа сè уште не знае дали тој преживеал или умрел.

Подоцна Џихјун ја купил еден кинески земјоделец и неговата мајка ја натерала да работи долги, макотрпни часови на фармата.

Таа објасни: „Се будев  во 4:30 часот наутро и работев во темница. Мајката на кинескиот земјоделец ми даваше само ориз и кимчи“.


Нејзините искуства поттикнале депресија се додека не открила дека е бремена. За време на пристигнувањето на нејзиниот син, никој не и помогнал да се породи и таа претрпела 12 часа болка.

Откако го поминала ова, семејството што ја купило и кажало на Џихјун дека сакаат да го продадат нејзиното бебе. Џихјун се противела на ова, велејќи им „Ако го допреш мојот син, ќе те убијам“. Џихјун успеа да избега од фармата, живеејќи во различни области на Кина со нејзиниот син цели пет години.

За жал, Џихјун била уапсен од кинеските власти и вратена назад во Северна Кореја каде што била испратена во затворски логор, додека нејзиниот млад син останал во Кина.

Откако имала проблеми со ногата додека била во кампот, таа била испратена во сиропиталиште управувано од владата три месеци, каде што и било укажана лекарска помош. Ова е моментот кога Џихјун одлучила дека повторно ќе се обиде да побегне од Северна Кореја.


До 2004 година, кога таа планирала повторно да побегне, Северна Кореја воспостави „брокери“ – луѓе кои им помагаат на Севернокорејците да ја преминат границата кон Кина. Џихјун стапила во контакт со брокер кој и рекол дека единствениот начин на кој може да замине е трговија со луѓе. Криејќи ја повредената нога од брокерот, таа се согласила.

Откако пристигнале во Кина, брокерот Џихјун и уште двајца кои биле прошверцувани влегле во такси и биле преплавени со прашања од возачот. Џихјун ги опиша кинеските таксисти како шпиони на владата, за среќа таа зборувала кинески.

Џихјун успеала да го убеди возачот дека се Кинези и тој ги однел на нивната локација.

Следниот ден Џихјун добила шанса да му телефонира на нејзиниот син и, откако ги слушна плачот на нејзиниот син на другиот крај од телефонот, брокерот што ја прошверцувал се сменил.

Таа објасни:

По мојот телефонски повик со син ми, корејскиот брокер ми рече: „Ми го спасивте животот минатата ноќ. Имам две деца во Северна Кореја. Оној возач можеше да не пријави во полиција и ќе не вратеа во Северна Кореја и ќе бевме во затвор, но ти ми го спаси животот. Овој пат јас ти го спасувам животот“.

Мажот тогаш и рекол на Џихјун да замине, и покрај нивниот договор да биде продадена, и таа отишла да го најде својот син.

Џихјун знаела дека треба да ја напушти Кина и ја советувале да зборува со Обединетите нации. Токму ООН ги испратија неа и нејзиниот син во Велика Британија.

Откако се преселила таму, таа изјави дека „сега е навистина среќна секој ден“.