Како може човек да биде сам во брак? Осамен, а опкружен со луѓе? Како брак долг 33 години се сведува на развод со обострана согласност? Во продолжение прочитајте ја исповедта на една жена која го доживеа токму ова.

„Отсекогаш сум била добра, грижлива мајка, нежна, без пороци и лоши навики. Моите деца отсекогаш ми верувале. Тие се прекасни, два сина и една ќерка. Најмладиот син го родив на 37-годишна возраст, со голема разлика во споредба со постарите деца.

Работев цел живот, но некако поминав и посветив многу малку време на себе – тоа беше повеќе наменето за децата, за домот, за целокупната удобност. Не одев никаде, но посакував … Пред да се омажам, секогаш одев некаде на годишен одмор.

Мојот сопруг, тој беше според сите наводни стандарди, не беше лош: не пиеше, не пушеше, се чинеше дека е општо сето е во ред. Но, кога наполнив 55 години, децата веќе беа независни и сфатив дека повеќе не сакам да го живеам досегашниот начин на живот, бидејќи веќе нема потреба.

Мојот сопруг има скапо хоби – лов. Поседува бројни различни оружја, скапа опрема, а мене не ми дозволува да имам ниту мачка во домот, затоа што тој не ги сака. Многу работи кои јас ги сакам, тој не ги сака. И сето тоа мене ми е оневозможено, бидејќи нему му пречи. После толку години сфаќам дека не сум среќна и одлучив да ставам крај на бракот кој не ме исполнува. Дали сум во право што постапувам вака?“